اثر گلایسین بتائین بر مقاومت گیاهچه های لیموآب شیراز (citrus aurantifolia) نسبت به تنش های دمای پایین و خشکی

تنش خشکی و دمای پایین (سرمازدگی و یخ زدگی) از مهمترین تنش های غیرزیستی در سراسر جهان محسوب می شوند. در این پژوهش، اثرات کاربرد گلایسین بتائین بر مقاومت گیاهچه های لیموآب شیراز نسبت به تنش های دمای پایین و خشکی ارزیابی گردید. گیاهچه ها با غلظت های مختلف گلایسین بتائین (0 (شاهد)، 5/2، 5، 5/7 و 10 میلی مولار) برگپاشی شدند. تنش خشکی در 4 سطح (fc (شاهد)، fc 75/0، fc 5/0 و fc 25/0) و تنش دمای پایین در 5 سطح (6-، 4-، 2-، 0 و 2 درجه سانتیگراد) اعمال شدند. گیاهان مربوط به تنش دمای پایین، قبل از اعمال تنش و تیمار گلایسین بتائین به مدت 1 هفته در دمای 10/15 (شب/روز) درجه سانتیگراد برای خوسرمایی قرار گرفتند. تنش خشکی به مدت 2 ماه اعمال گردید. 24 ساعت پس از پایان پذیرفتن تنش، نمونه گیری ها انجام شد. پراکسیداسیون لیپید، نشت یونی، پروتئین کل، ظرفیت آنتی اکسیدانی و فعالیت آنزیم های پراکسیداز، سوپراکسید دیسموتاز ارزیابی گردیدند. نتایج نشان داد که تیمار 5/7 و 10 میلی مولار گلایسین بتائین سبب حداقل کاهش فعالیت پراکسیداز در تنش های خشکی و دمای پایین شده است. همچنین غلظت 10 میلی مولار سبب حداقل کاهش میزان پروتئین کل در هر دو تنش شده است. با اینحال، اثر غلظت های مختلف گلایسین بتائین بر صفاتی همچون سوپراکسید دیسموتاز، پراکسیداسیون لیپید، ظرفیت آنتی اکسیدان و درصد نشت یونی کم تاثیر و یا بی تاثیر بوده است و اختلاف معنی داری بین تیمارها مشاهده نشد. در مجموع بین گیاهان تیمار شده با غلظت-های مختلف در تنش های دمایی مختلف تفاوتی از لحاظ ظاهری مشاهده نشد. در پایان، کاربرد گلایسین بتائین با غلظت های به کار رفته به عنوان محلول محافظت کننده اسمزی نتوانست مقاومت گیاهان را در برابر تنش های خشکی و دمای پایین افزایش دهد.